Πνευματικοί θεραπευτές, Ένα βιωματικό ταξίδι στον κόσμο του θαυμαστού

Τα «Πολιτικά Παραγγέλματα» αποτελούν πρακτική διδασκαλία για κάποιον που πρόκειται να ασχοληθεί με την πολιτική. Ο συγγραφέας βρίσκει τρόπο να χρησιμοποιήσει την εκπληκτική πολυμάθειά του, παραθέτοντας ανέκδοτα, αποσπάσματα, λόγους από την ελληνική και ρωμαϊκή γραμματεία και ιστορία, γιατί πιστεύει ότι η ιστορία είναι ο καλύτερος δάσκαλος για όποιον επιθυμεί να διακριθεί στην πολιτική. Καλλιεργημένος, με θαυμάσια μνήμη και με ανοιχτό μυαλό, ο Πλούταρχος βλέπει τα πάντα από την ηθική τους πλευρά και επιδεικνύει πρακτική και συγχρόνως ιδεαλιστική λογική, εκφράζοντας, αν όχι το βάθος της ελληνικής σκέψης, σίγουρα ενδιαφέρον γεμάτο ειλικρίνεια για τον κόσμο της πόλης και τον πολίτη, για επίδειξη σωφροσύνης και μέτρου και αποστροφή στις ακρότητες. Έχει βαθιά πίστη ότι η λογική πρέπει και μπορεί να ορίζει τη ζωή. [Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]

Στην πρώτη πραγματεία που εμπεριέχεται στο βιβλίο, η οποία φέρει τον τίτλο Το ιδανικό και το πραγματικό, ο Άρθουρ Σοπενχάουερ εξετάζει τι στην αντίληψή μας για τα πράγματα ανήκει στον χώρο του ιδανικού, τι μπορεί δηλαδή να αποδοθεί σε εμάς τους ίδιους και δεν αποτελεί απεικόνιση μιας αντικειμενικής πραγματικότητας, και τι μπορεί να υπάρχει αντικειμενικά και ανεξάρτητα από τη δική μας αντίληψη, και αφού παραθέσει τις απόψεις άλλων φιλοσόφων, ξεκινώντας από τον Πλωτίνο, καταλήγει στη δική του θέση. Στη δεύτερη πραγματεία, η οποία φέρει τον τίτλο Ο άνθρωπος και το πεπρωμένο, ο Σοπενχάουερ, κάνοντας και πάλι μια αναδρομή στις απόψεις παλαιότερων, κυρίως αρχαίων, φιλοσόφων, εκφράζει τον προβληματισμό του για μια φαινομενική σκοπιμότητα που φαίνεται να ενυπάρχει στο πεπρωμένο των ανθρώπων, ούτως ώστε όλα όσα τους συμβαίνουν μοιραία να δίνουν την εντύπωση ότι αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου εκπονημένου από κάποια άγνωστη δύναμη υπέρτερη από αυτούς.