Έτσι ήρθε στον κόσμο η Ελένη Σταμίρη. Την πέμπτη ημέρα του Αυγούστου του 1930. Την ίδια στιγμή στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, γεννιόταν ο Νηλ Άρμστρονγκ και τριάντα εννιά χρόνια αργότερα θα γινόταν ο πρώτος άνθρωπος που θα πατούσε στο φεγγάρι. Τη Λενιώ Σταμίρη, όμως, την ένοιαζε να πατάει μόνο στη γη. Αυτήν καταλάβαινε, αυτήν αγαπούσε, αυτή της έδινε δύναμη και πείσμα. Κι ό,τι αγαπούσε η Λενιώ, το αγαπούσε με πάθος. Άλλον τρόπο δεν ήξερε και δεν την ενδιέφερε να μάθει.

Όταν ο αρραβωνιαστικός της αποφασίζει να παρατήσει τα πάντα και τους πάντες και να φύγει μακριά της, η Λένα βλέπει τη ζωή της να κλονίζεται συθέμελα. Όλα της τα σχέδια και το οικοδόμημα της μελλοντικής της ζωής καταρρέουν, αφήνοντάς την ευάλωτη, πληγωμένη, καταρρακωμένη.

«Ανέφαλα κι αγρίμια μοιάζουνε! Δε νταγιαντούνε χαλινάρι», έλεγε η γιαγιά Κιράζ και δεν είχε άδικο, αφού ο μικρός Οδυσσέας Αρχοντάκης, από το Λευκοχώρι, ένα πεδινό χωριό της Κρήτης, ένα σκέτο αγρίμι είναι στ’ αλήθεια! Αετόπουλο με δυο φτερά στην πλάτη, που τα ξεδιπλώνει μεγαλώνοντας και πετά στα σύννεφα. Μ’ ένα ηχηρό «μπορώ» κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Φοιτά στη Σχολή Ικάρων και γίνεται πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας. Παντρεύεται τη Φανή, μα περνώντας τα χρόνια συνειδητοποιεί πως ο έρωτάς του για εκείνη δεν ήταν παρά μια αυταπάτη.

Μέχρι να φτάσουμε στο αυτοκίνητο ήμασταν και οι δύο σαν να είχαμε βγει από τη θάλασσα. Η Σοφία άναψε τη μηχανή, ενώ εγώ έστυβα τα βρεγμένα μαλλιά μου και η καταρρακτώδης βροχή έπεφτε πάνω στα τζάμια. Ξεκίνησε βιαστικά, είπε ότι αυτό που ήθελε ήταν να φτάσει το γρηγορότερο στο σπίτι, να πιει ένα ζεστό καφέ και να αλλάξει. Έκοψε το τιμόνι με νευρικές κινήσεις για να ξεπαρκάρει, άλλαξε γρήγορα ταχύτητα από πρώτη σε δευτέρα κι αμέσως σε τρίτη. Πάτησε γκάζι και όρμησε στην άσφαλτο, ή τουλάχιστον εκεί που νόμιζε ότι υπήρχε άσφαλτος, γιατί μπροστά μας δεν φαινόταν τίποτα.

Ο όρκος που είχε δώσει, δίχως να γνωρίζει την αλήθεια, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με την πορεία της ζωής του. Ο έρωτας της Χρυσαυγής φάρμακο. Ήταν όμως αρκετός για να φέρει και τη λύτρωση;

Ναύπλιο, το αγαπημένο Ανάπλι του 1940, τότε που ο πόλεμος, η κατοχή και ο εμφύλιος κατακρεουργούσαν ανθρώπους και συναισθήματα. Δυο νέοι, η Μαρία και ο Κωστής, ωριμάζουν αιφνίδια και εκβιαστικά. Ο έρωτας τους όμως ξεφυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνεις και διεκδικεί τον χρόνο του, για να ζυμωθεί και να φωλιάσει στις καρδιές. Εκεί, στις δρομόσκαλες, τις στολισμένες με βουκαμβίλιες, μεταξύ των σκοτωμών και των διχασμών, το πείσμα και η θέληση κυριαρχούν και συγκλονίζουν.

Ο Αλέξανδρος, διάσημος συγγραφέας, βιώνει την καραντίνα μιας απρόσμενης πανδημίας εντελώς διαφορετικά! Ένα σκάνδαλο που ξεσπά με αφορμή το νέο του βιβλίο θα τον φέρει αντιμέτωπο με ό,τι είχε κλείσει σε… «καραντίνα» στην ψυχή του χρόνια τώρα.
Πόσο νόμιμο είναι να κλέβεις ζωές και να τις βαφτίζεις τέχνη;

Ευρύβια 1962 Η δωδεκάχρονη Παναγιώτα μεγαλώνει σαν αποπαίδι, σε μια οικογένεια που της δείχνει καθημερινά την απαξίωσή της. Η παιδική της ψυχή, πεθαίνει προτού ακόμη καταφέρει να γευτεί καλά καλά την ξεγνοιασιά της ηλικίας της. Το καλοκαίρι του 1963 γνωρίζει τον Λουκά και τότε, αλλάζει όλη της η ζωή. Μαζί του θα γευτεί για πρώτη φορά τον έρωτα. Σαν έρθει το τέλος του καλοκαιριού μοιράζονται ένα κόσμημα, δυο ασημένια κομμάτια ενός παζλ με τα ονόματά τους χαραγμένα και μία υπόσχεση να κάνουν τα πάντα ώστε αυτό το παζλ να ενωθεί ξανά! Η ζωή όμως έχει διαφορετικά σχέδια…