Δύσκολο είναι να δεχθεί κανείς ότι τόση πίστη και ευσέβεια συνδυάζονταν με υποκρισία. Ούτε είναι εύκολο να πιστέψει κανείς ότι αρχές υψηλές, οι οποίες περιλαμβάνονται στο Κοράνι, θα μπορούσαν να διακηρυχτούν από άνθρωπο που διακατεχόταν από ταπεινά πάθη και από αφοσίωση στα υλικά οφέλη. Για εμάς τουλάχιστον, μία μόνο εξήγηση υπάρχει για το αίνιγμα της συμπεριφοράς του Μωάμεθ: η αποδοχή της αντίληψης ότι η παραίσθηση στην οποία βρέθηκε κατά τις θρησκευτικές εκστάσεις στο όρος Χάρα εξακολούθησε, περισσότερο ή λιγότερο έντονα, να τον κρατά σε κατάσταση μονομανίας μέχρι το τέλος, κάνοντάς τον να πιστεύει στην προφητική του αποστολή».

Μετά από μια μακρά θητεία μάχιμου αξιωματικού που τον οδήγησε στην κορυφή της ιεραρχίας του Πολεμικού Ναυτικού, ο Ναύαρχος Αντώνιος Αντωνιάδης καταθέτει ένα χρονικό εμπειριών και βιωμάτων αποκτημένων από τις γέφυρες των πολεμικών πλοίων και τη ζωή με το έμψυχο δυναμικό του Όπλου μέχρι τα ανώτατα επιτελικά γραφεία και τα νατοϊκά παρασκήνια – και όχι μόνο. Μια μετά λόγου γνώσεως ρηξικέλευθη ανατομία ζητημάτων και γεγονότων κρίσιμων για τον πολιτικό, κοινωνικό και εθνικό μας βίο, δοσμένη από έναν λειτουργό που τα έζησε στην πρώτη γραμμή – και μαζί μια γενναία καταγραφή απόψεων και ιδεών, δοσμένη από έναν άνθρωπο που δεν παραιτείται του δικαιώματος της παρρησίας. [Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]