ΤΟΜΟΣ 1. ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΜΠΕΝΙΘ ΣΤΟΝ ΝΤΕΜΠΙΣΙ
Ισαάκ Αλμπένιθ
Καταλανικό καπρίτσιο
Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ
Σημειωματάριο για την Άννα Μαγκνταλένα
Μικρά πρελούδια και φουγκέτες
Το καλοσυγκερασμένο κλειδοκύμβαλο Ι
Λούντβιχ βαν Μπετόβεν
Κομμάτι για πιάνο
Σονάτα του σεληνόφωτος
Γιοχάνες Μπραμς
Ιντερμέτζο σε μι ύφεση μείζονα
Μπαλάντα σε σολ ελάσσονα
Βαλς σε σολ δίεση ελάσσονα
Φρεντερίκ Σοπέν
Το βαλς της στιγμής
Μαζούρκα σε σελ ελάσσονα
Σπουδή της επανάστασης
Νυχτερινό σε μι ύφεση
Μούτσιο Κλεμέντι
Βαλς σε μι ύφεση μείζονα
Φρανσουά Κουπερέν
Οι καλόκαρδοι κούκοι
Κλοντ Ντεμπισί
Πρελούδιο Το κορίτσι με τα μαλλιά από λινάρι
Η γωνιά των παιδιών, Ο μικρός βοσκός
ΤΟΜΟΣ 2. ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΤΒΟΡΖΑΚ ΣΤΟΝ ΜΕΝΤΕΛΣΟΝ
Αντονίν Ντβόρζακ
Δύο πέρλες, Βοημικός χορός
Χιουμορέσκ
Τζον Φιλντ
Νυκτερινό
Σεζάρ Φρανκ
Τα παράπονα της κούκλας
Νιλς Β. Γκάντε
Καντσονέτα
Μιχαήλ Γκλίνκα
Ρωσική Πόλκα
Έντβαρντ Γκριγκ
Λυρικά κομμάτια
Βαλς
Νορβηγικός
Φύλλα από λεύκωμα
Λυρικά κομμάτια
Πεταλούδα
Γκέοργκ Φρίντριχ Χαίντελ
Μενουέτο
Φαντασία
Σακόν
Γιόζεφ Χάυδν
Σονάτες
Σκοτ Τζόπλιν
Ο διασκεδαστής
Οι εύκολοι νικητές
Φραντς Λιστ
Consolation
Ερωτικά όνειρα / Νυκτερινό
Ουγγρική ραψωδία
Φέλιξ Μέντελσον
Ρομάντσο
Τραγούδια χωρίς λόγια
Το τραγούδι της άνοιξης
Ρόντο καπριτσιόζο
ΤΟΜΟΣ 3. ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΤΣΑΡΤ ΣΤΟΝ ΤΣΑΪΚΟΦΣΚΙ
Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ
Σονάτα
Τουρκικό εμβατήριο
Μοντέστ Μουσόργκσι
Εικόνες από μια έκθεση: Περίπατος
Καρλ Ράινεκε
Έξι σονατίνες μινιατούρες
Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ
Ρομάντσο
Ντομένικο Σκαρλάτι
Ποιμενική σονάτα
Φραντς Σούμπερτ
Το βαλς της νοσταλγίας
Γερμανικοί χοροί και εκοσαίζ
Μουσική στιγμή
Εμπρομπτύ
Κλάρα Σούμαν
Ρόμπερτ Σούμαν
Λεύκωμα για τους νέους
Ο χαρούμενος γεωργός
Παιδικές σκηνές, Για ξένες χώρες και ανθρώπους
Ο ιππότης του ξύλινου αλόγου
Ονειροπόληση
Αλεξάντερ Σκριάμπιν
Σπουδή
Μπέντριχ Σμέτανα
Πόλκα ποιητική
Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν
Αριόζο
Μπουρλέσκ
Φαντασία
Πέτερ Τσαϊκόφσκι
Νεανικό λεύκωμα, Γλυκιά ονειροπόληση
Οι εποχές, Μάρτιος – το τραγούδι του κορυδαλλού
Μάιος – Λευκές νύχτες
12 κομμάτια για πιάνο

Στην παρούσα επιλογή ποιημάτων τού, λησμονημένου σήμερα, ιταλοελληνικής καταγωγής ποιητή Στέφανου Μαρτζώκη (1855-1913) έγινε προσπάθεια να συνδυαστεί το υποκειμενικό και αισθητικό με το αντικειμενικό και γραμματολογικό κριτήριο.

Υπέροχα βουνά που αχνοφέγγουν στον πάγο, έρημοι σε μεγάλο υψόμετρο, όπου είναι διασκορπισμένα γιακ και νομάδες, μαγευτικά μισοερειπωμένα μοναστήρια, ατελείωτες αποστάσεις και γέφυρες πάνω από ποτάμια που στριφογυρίζουν ανάμεσα στα βουνά, εισάγουν τον αναγνώστη στη «χώρα την οποία στολίζουν τείχη από βουνά σκεπασμένα με χιόνι», για να χρησιμοποιήσουμε τον ορισμό των ίδιων των Θιβετιανών. Στα μάτια των δυτικών, το Θιβέτ συνήθως φαίνεται σαν ένα είδος υπέροχα απομονωμένου φρουρίου, ανέγγιχτου από τον χρόνο, που έχει αποσυρθεί πίσω από τα Ιμαλάια – μια υπέροχη, μυθική, αμετακίνητη, σχεδόν αμετάβλητη χώρα. Στην πραγματικότητα υπήρξε πάντοτε τόπος αλλαγών, σεισμών, πολέμων, εισβολών και κατοχής μέχρι τους πρόσφατους χρόνους, όταν συνταράχθηκε από πολιτικές αναταραχές που τον έφεραν στη διεθνή σκηνή του ενδιαφέροντος του 20ού αιώνα, πιόνι στα παιχνίδια που έπαιζαν οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις. [. . .] Το κείμενο αποτελεί το όχημα που οδηγεί τον αναγνώστη μέσα από μια σειρά εκπληκτικές φωτογραφίες, που αποτελούν μια εισαγωγή στο Θιβέτ, στον κόσμο και στις παραδόσεις του και στοχεύουν στον αναγνώστη που θέλει να αντικρίσει τόσο τους παλιούς όσο και τους καινούργιους μύθους σε ένα καλειδοσκόπιο εικόνων που συνυπάρχουν στην καθημερινή ζωή της Χώρας με τα Χιόνια. [Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]