Βυζάντιο Iστορία και Αρχιτεκτονική

Υπέροχα βουνά που αχνοφέγγουν στον πάγο, έρημοι σε μεγάλο υψόμετρο, όπου είναι διασκορπισμένα γιακ και νομάδες, μαγευτικά μισοερειπωμένα μοναστήρια, ατελείωτες αποστάσεις και γέφυρες πάνω από ποτάμια που στριφογυρίζουν ανάμεσα στα βουνά, εισάγουν τον αναγνώστη στη «χώρα την οποία στολίζουν τείχη από βουνά σκεπασμένα με χιόνι», για να χρησιμοποιήσουμε τον ορισμό των ίδιων των Θιβετιανών. Στα μάτια των δυτικών, το Θιβέτ συνήθως φαίνεται σαν ένα είδος υπέροχα απομονωμένου φρουρίου, ανέγγιχτου από τον χρόνο, που έχει αποσυρθεί πίσω από τα Ιμαλάια – μια υπέροχη, μυθική, αμετακίνητη, σχεδόν αμετάβλητη χώρα. Στην πραγματικότητα υπήρξε πάντοτε τόπος αλλαγών, σεισμών, πολέμων, εισβολών και κατοχής μέχρι τους πρόσφατους χρόνους, όταν συνταράχθηκε από πολιτικές αναταραχές που τον έφεραν στη διεθνή σκηνή του ενδιαφέροντος του 20ού αιώνα, πιόνι στα παιχνίδια που έπαιζαν οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις. [. . .] Το κείμενο αποτελεί το όχημα που οδηγεί τον αναγνώστη μέσα από μια σειρά εκπληκτικές φωτογραφίες, που αποτελούν μια εισαγωγή στο Θιβέτ, στον κόσμο και στις παραδόσεις του και στοχεύουν στον αναγνώστη που θέλει να αντικρίσει τόσο τους παλιούς όσο και τους καινούργιους μύθους σε ένα καλειδοσκόπιο εικόνων που συνυπάρχουν στην καθημερινή ζωή της Χώρας με τα Χιόνια. [Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]

Η πολυσυζητημένη νέα αυτοβιογραφία του Moby που προκάλεσε αντιδράσεις αμέσως μόλις κυκλοφόρησε στο εξωτερικό.   Τι κάνεις όταν συνειδητοποιείς πως έχεις όλα όσα επιθυμούσες αλλά εξακολουθείς να αισθάνεσαι άδειος; Τι κάνεις όταν όλα γύρω σου καταρρέουν; Το δεύτερο μέρος της αυτοβιογραφίας του Moby είναι ένα ταξίδι στον σκοτεινό λαβύρινθο της δόξας και τους δαίμονες που κρύβονται πίσω από τον τρόπο ζωής των διασήμων. Το καλοκαίρι του 1999 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Play, που καθόρισε τη χιλιετία και εκτόξευσε τον καλλιτέχνη σε σούπερ σταρ. Βρέθηκε ξάφνου να κάνει παρέα με τον Ντέιβιντ Μπόουι , τον Λου Ριντ και τη Μαντόνα , να παίρνει έκσταση για πρωινό (τις περισσότερες μέρες), να πίνει βότκα (κάθε μέρα) και να κάνει σεξ με μοντέλα (λίγο πιο σπάνια). Ήταν μια δίαιτα που δεν μπορούσε να κρατήσει για πολύ. Και τότε, όλα διαλύθηκαν. Με τίτλο του βιβλίου, από στίχο του τραγουδιού του, Extreme Ways , αποκαλύπτει με κάθε ειλικρίνεια τον αγώνα του με την κατάθλιψη και τις καταχρήσεις. Δεν κρύβει πως σκεφτόταν τον θάνατο ως λύτρωση και ξεκινά το βιβλίο περιγράφοντας τον τρόπο με τον οποίο ήθελε να βάλει τέλος στη ζωή του. «Ένα χρονικό ακολασίας και απελπισίας που επανέφερε τον Μόμπι στη νηφαλιότητα» -. New York Post