Το βιβλίο “Η σκιά στο σπίτι” του Κωνσταντίνου Κέλλη συνδυάζει την αγάπη με τον τρόμο, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία ανάγνωσης που εξερευνά τις αναμνήσεις και τις απώλειες. Με φόντο το παλιό αρχοντικό Καρατζά, δίπλα στη λίμνη Βόλβη, η ιστορία πλέκεται σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη μυστήριο και συγκίνηση.

Ο Τάσος Βαρθαλίτης, μετά τον πρόωρο θάνατο της συζύγου του Ναταλίας, προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή του μαζί με τα παιδιά του. Όμως, το αρχοντικό που αγοράζουν φέρνει στο φως μια σκοτεινή παρουσία που απειλεί να καταστρέψει την ήδη εύθραυστη οικογενειακή τους δομή. Οι συγκρούσεις που αναδύονται από τις αναμνήσεις και τα μυστικά του παρελθόντος δημιουργούν μια αγωνία που αναγκάζει τους ήρωες να αντιμετωπίσουν τις δικές τους σκιές.

Ο Κέλλης δημιουργεί μια γλώσσα δυνατή και ατμοσφαιρική, όπου οι περιγραφές του αναμειγνύονται με συναισθηματικούς κραδασμούς, καθιστώντας την ανάγνωση απορροφητική. Η ικανότητά του να συνδυάζει στοιχεία τρόμου με ανθρώπινες καταστάσεις προσθέτει βάθος στην πλοκή.

Αν αναζητάς ένα μεταφυσικό θρίλερ που θα σε κρατήσει σε αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα, η “Σκιά στο σπίτι” είναι μια επιλογή που δεν πρέπει να χάσεις. Ανέβασε τον πήχη της ανάγνωσής σου με μια ιστορία που θα σε συντροφεύει καιρό μετά το τέλος της.

Το Κιβώτιο, έργο φαντασίας, εξαιρετικά ευανάγνωστο και συναρπαστικό σε όλα τα κεφάλαια του, είναι κλασικό θα λέγαμε μυθιστόρημα, που όμως ξεχωρίζει αισθητά για τις συνεχείς παρεκβάσεις του από τα καθιερωμένα είδη, τα οποία γνωρίζει και σέβεται.

Σε πρώτο στρώμα φαίνεται να περιγράφει την επικίνδυνη περιπέτεια μιας σαρανταμελούς ομάδας επίλεκτων αγωνιστών να μεταφέρουν από την πόλη Α στην πόλη Β ένα κιβώτιο αγνώστων στοιχείων, από το περιεχόμενο του οποίου θα κριθεί η έκβαση της αποστολής. Το κιβώτιο φτάνει στο προορισμό του με μοναδικό επιζώντα τον ανώνυμο αφηγητή που είναι και ο μοναδικός μάρτυρας διεκπεραίωσης της επιχείρησης. Συνεπώς τίθεται από την αρχή θέμα της αξιοπιστίας του, που δεν τη προστατεύει το πλούσιο αγωνιστικό του παρελθόν. Έτσι υποχρεώνεται να απολογείται με επιστολές του απέναντι σε έναν ανακριτή που τον βλέπει μια φορά, και ο οποίος τελικά παραμένει άγνωστος και αγνώστων προθέσεων. Η κρίσιμη και αποφασιστική για το σύστημα «αλήθεια» παραμένει αίνιγμα και ο παραλήπτης της αλήθειας απροσδιόριστος.

Ωστόσο, η υπόθεση είναι πειστική, είναι αληθοφανής και το ενδιαφέρον της συνεχώς αυξάνει. Τα γεγονότα συμβαίνουν απέναντι σε μια υπαρκτή κατάσταση που παρουσιάζει τα συμπτώματα ενός αμείλικτου μηχανισμού, με τις δυνάμεις του σε πλήρη ετοιμότητα, συντηρώντας τις ασθένειες  του στην πιο αποτρόπαιη μορφή.

Γι’ αυτό, διαβάζοντας το έργο από μία ουσιαστική γωνία μπορείς να πεις ότι στο μυθιστορηματικό του σύμπαν συγκεντρώνεται ένας αντιπροσωπευτικός κόσμος ανθρώπων και καταστάσεων μιας κυνικά αυτορρυθμιζόμενης πολιτείας, όπου τα επισφαλή κίνητρα των οπαδών της κρύβονται με επιμέλεια πίσω από τη μονάδα αφοσίωσης και της υστεροβουλίας, ενώ καταγράφεται η κυρίαρχη νοοτροπία, σιωπηρά υποταγμένη στον πολιτικό αμοραλισμό, οποίος από ένα πρόταγμα ελευθερίας  – με διαδοχικές πράξεις – καταλήγει στην αναίρεση της. Και το μήνυμα του έργου, θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης; Ο συγγραφέας αρνείται να εφεύρει μια και μοναδική απάντηση για την ανθρώπινη μοίρα.

“Είμαστε μια οικογένεια “αραχτών”. Δεν δουλεύει κανείς. Έχουμε πάρει αμέτρητες φορές δανεικά μεταξύ μας, έχουμε ξεγελάσει ο ένας τον άλλον πολλάκις, ακόμα και για ένα ευρώ. Φυσικά, δεν υπάρχει φίλος και γνωστός που να μην μας αποφεύγει, καθώς, ακόμα και οι πέτρες το γνωρίζουν, ότι κάθε συζήτηση που ανοίγουμε περιστρέφεται γύρω από τα δανεικά. Ο ντάντι έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό. Η μητέρα παίρνει μια πενιχρή σύνταξη, που μετά βίας πληρώνει το ρεύμα και το νερό και τα κοινόχρηστα. Αντιθέτως, η σύνταξη της γιαγιάς εμφανίζεται ενισχυμένη, καθώς, εκτός από τη δική της, καρπώνεται και του παππού. Αν ζούσε ο παππούς, τι καλά που θα περνούσαμε!” Ο ήρωας του Θεόδωρου Πρίντζη, ένας σεσημασμένος αργόσχολος και πρώην εύπορος, αναδεικνύεται σε δεξιοτέχνη της επιβίωσης. Εκμηδενίζοντας τις ανάγκες του, γραπώνεται από τη σύνταξη της καθηλωμένης με Αλτσχάιμερ γιαγιάς. Οικογενειακά δράματα, ερωτικές απογοητεύσεις, υπαρξιακές αναζητήσεις, μηχανορραφίες αλλά και επιδόματα- Αλτσχάιμερ διαπλέκονται με στοιχεία παρωδίας, θυμίζοντας μας περιστασιακά της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.

Οι κάτοικοι ενός μικρού στενού μιας επαρχιακής πόλης είναι οι ήρωες αυτής εδώ της μυστηριώδους ιστορίας. Ο Μίλτος, η Μάγια, ο Σώτος, η Σμαραγδή, ο Στέλιος, η Λίτσα, η Μυρσίνη… θύτες και θύματα ενός παιχνιδιού χωρίς κανόνες, βήμα προς βήμα, μας ταξιδεύουν στην ιστορία τους.

Ήταν το 1948, που ένα παιδί εξορίστηκε για πάντα από το σπίτι του.

Ήταν Οκτώβρης του ’55, όταν ένα δεκαοχτάχρονο αγόρι γνώρισε για πρώτη φορά τον έρωτα. Την εποχή που μια οικογένεια, ξεριζωμένη από τον τόπο της, βρήκε καταφύγιο σ’ εκείνο το στενό δρομάκι με τα τέσσερα σπίτια έπειτα από τα άγρια γεγονότα των Σεπτεμβριανών στην Πόλη. Τότε που οι νοικοκυρές κρατούσαν επτασφράγιστα τα μυστικά των συνταγών τους κι οι λιγωμένες από έρωτα γυναίκες κατέφευγαν σε μάγισσες και ξόρκια για να «δέσουν» το ταίρι τους.

Ήταν χρόνια μετά, τον Ιούνιο του ’65, που μια γυναίκα δολοφονήθηκε άγρια, έχοντας κρυμμένο επάνω της ένα πολύτιμο βραχιόλι.

1981. Η τυχαία ανακάλυψη μιας μυστικής σπηλιάς από μια παρέα εφήβων προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα ταράξουν συθέμελα τη φαινομενικά ήρεμη ζωή των γονιών τους.

Το χρυσάφι, ο αρρωστημένος έρωτας για τη γυναίκα του μεγάλου του αδερφού, η φτιασιά του ήταν η αιτία να χυθεί αδερφικό αίμα, να μπει ένας αθώος νέος στη φυλακή, να κλείσουν τα δυο αρχοντόσπιτα του χωριού και να μην ανθίσει ένας μεγάλος, κρυφός, παιδικός έρωτας.

Η Χλόη Στρατηγού κρίνεται ένοχη για φόνο ενός Τούρκου στρατιωτικού και φυλακίζεται για παραδειγματισμό σε μια από τις πιο σκληρές φυλακές του κόσμου. Ετούτη η ευαίσθητη καλλιτεχνική ψυχή που παράτησε τον σίγουρο μισθό για χάρη της τέχνης είναι πρώην αστυνομικός που μετακομίζει ξαφνικά στην Κωνσταντινούπολη. Ανοίγει το σπίτι των γονιών της, κλειστό από το 1978 μα σε άριστη κατάσταση αφού η οικονόμος της μάνας της το περιποιείται σαν να είναι δικό της. Το παρελθόν εισβάλλει στο παρόν όταν μέσα σε ένα σφραγιστό δωμάτιο αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια της μια άλλη πραγματικότητα. Οι άνθρωποι της Κωνσταντινούπολης επιδρούν βαθειά στην ψυχή της και ο χαρακτήρας της μοιάζει να αλλοιώνεται μέχρι που φτάνει η στιγμή τα μοιραία συμβόλαια σιωπής να αποσφραγιστούν το ένα μετά το άλλο Στην αναζήτηση της αλήθειας, οι πρωταγωνιστές εναλλάσσουν τους ρόλους τους με τους κομπάρσους και ο κερδισμένος παίρνει την θέση του χαμένου στο ατέρμονο τούτο παιχνίδι.

Χαρίστρα, Γαλαντόμο, Κιμπάρισσα, Ιχτιμπάρισσα, Τεβεκέλα και Τζουμέρτα αποκαλείται η κάθε γενναιόδωρη και ανοιχτοχέρα γυναίκα. Αυτό που λέμε “γυναίκα της προσφοράς”. Μια τέτοια γυναίκα είναι η “Σμύρνη κιμπάρισσα”, που έδωσε και συνεχίζει να δίνει στους ανθρώπους γενιές με ντουρλαντάδες (αυτοί που γρήγορα έρχονται στο κέφι και χορεύουν), γενιές με αγάπη και νοσταλγία για τον χαμένο παράδεισο της Ανατολής, που φρόντισαν να μεταγγίσουν ως τα κατάβαθα της ψυχής των απογόνων τους.
Οι άνθρωποι που αναφέρονται σ’ αυτό το βιβλίο, που από μετανάστες έγιναν πρόσφυγες, ένα πράγμα είχαν στο μυαλό τους, όταν ξεκίνησαν τη ζωή τους σε μια άλλη γη… Συμφιλιώθηκαν με το παρελθόν, για να μην καταστρέψουν το παρόν. Ξεφορτώθηκαν ό, τι δεν ήταν χρήσιμο, όμορφο ή δεν τους γέμιζε χαρά. Έδωσαν χρόνο στον χρόνο, για να θεραπεύσουν τον πόνο από τις πληγές μιας ανυπολόγιστης καταστροφής, δίνοντας συγχώρεση σε ανθρώπους και κατανόηση σε καταστάσεις. Δεν έκαναν όνειρα για τη ζωή, ζούσαν τα όνειρά τους. Κατάλαβαν ότι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και αξιοποίησαν αυτόν που είχαν όσο καλύτερα μπορούσαν.
Το βιβλίο δίνει αισιοδοξία, δυνατές συγκινήσεις, ανατροπές. Οι Σμυρνιοί δείχνουν μέσα από τις πράξεις τους πως, όταν οι άνθρωποι εκπέμπουν την αγάπη, το τραγούδι, την έκστασή τους, όλος ο κόσμος γίνεται μια αυλή και αυτό είναι το ζητούμενο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Δεκαετία του 1950. Ο απόηχος ενός Εμφυλίου πολέμου φέρνει στην επιφάνεια μίση και πάθη πολλών χρόνων. Ο Αντώνης, ο Κωσταντής, η Αννέτα, ο Νικόλας γίνονται θύτες και θύματα αυτής της κατάστασης. Αγάπη και μίσος εδώ αλληλοσυγκρούονται. Μέσα σε αυτή τη λαίλαπα του μίσους και των ιδεολογιών δύο νέα παιδιά, η Αννέτα και ο Νικόλας κάνουν το ”λάθος” να ερωτευτούν, με αυτό να γίνεται αφορμή αντιπαραθέσεων και να οδηγηθούν αναγκαστικά σε ξεχωριστούς δρόμους.

Τραγικά και τρομακτικά γεγονότα σφράγισαν τη ζωή τους, τίποτα όμως δεν καταφέρνει να σβήσει τη φλόγα της αγάπης που σιγοκαίει μέσα τους . Η αγάπη τους δοκιμάζεται, περνά από δύσκολα και σκοτεινά μονοπάτια, χωρίς ελπίδα να ξαναβρεθούν. Τι όμως τους επιφυλάσσει ακόμη η ζωή; Κανένας δεν ξέρει.

Ο Βράχος κρύβει μέσα του ένα μυστικό που αν μιλήσει ίσως όλα γίνουν διαφορετικά. Το κάνει όμως όταν χρειάζεται; Καταφέρνει να σπάσει τη σιωπή του; Στη δίνη αυτών των γεγονότων, μια άλλη μάνα αναζητά το χαμένο παιδί της που της το είχαν αρπάξει από την αγκαλιά της, χρόνια πριν, στην καταστροφή της Σμύρνης. Μια ιστορία αγάπης που εξελίσσεται δραματικά, εξάπτει τη φαντασία του αναγνώστη και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι και την τελευταία σελίδα.

Στα χρόνια της χούντας, η δεκάχρονη Δήµητρα µαζί µε τον δίδυµο αδελφό και τους γονείς της περνάνε τις διακοπές του Πάσχα στο σπίτι των παππούδων τους στο χωριό. Μια σειρά από απρόβλεπτα γεγονότα θα διαταράξει τη φαινοµενική γαλήνη της καθωσπρέπει οικογένειας για την οποία τα ενήλικα µέλη είναι ιδιαίτερα περήφανα.

Ένας τραγικός θάνατος, η επιβεβληµένη αναβολή του πολυαναµενόµενου γάµου, η εµφάνιση ενός άγνωστου µέχρι εκείνη τη στιγµή µέλους της οικογένειας και το καλά κρυµµένο µυστικό που θα βγει στην επιφάνεια θα ανατρέψουν τις ισορροπίες και θα πυροδοτήσουν εξελίξεις. Τέτοιες που κανείς δεν είχε υπολογίσει.

Η Δήµητρα, ο Μάριος και η θεία τους η Ελευθερία, η «Αγία Τριάδα» όπως αυτοαποκαλούνται, θα είναι η κινητήρια δύναµη όλων των δραµατικών εξελίξεων.

Ένα τρυφερό µυθιστόρηµα για την αξία της ελευθερίας, µια αλληγορία για µια σκοτεινή εποχή, αλλά και ένα ταξίδι στην αθωότητα της παιδικής ηλικίας, τότε που µόνο η Αγάπη έχει σηµασία…

Αρχές του 20ού αιώνα. Στα ταραγμένα χρόνια που ακολουθούν, δύο γυναίκες άγνωστες μεταξύ τους βιώνουν παράλληλα, αλλά διαφορετικά, τις προσωπικές τους ιστορίες και τα παγκόσμια γεγονότα,
Η Βασιλική, αρχοντοκόρη από τη Δυτική Μακεδονία, ζει μια παιδική ηλικία που σημαδεύεται από το θάνατο, τον πόλεμο και τις δύσκολες οικογενειακές σχέσεις. Στην εφηβεία πια, ασφυκτιώντας από τις κοινωνικές επιταγές, επαναστατεί και, με αφορμή έναν παράφορο έρωτα, κατορθώνει να κυνηγήσει το όνειρό της στην Αμερική.
Η Ιλαρία, φτωχοκόριτσο από τη Σμύρνη, ακολουθεί την οικογένειά της στην Κωνσταντινούπολη και μετά στη Μυτιλήνη, σ’ ένα μακρύ, πικρό ταξίδι, αναζητώντας αγάπη και σεβασμό. Στη Μυτιλήνη γίνεται τραγική μάρτυρας της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το ίδιο ανήμπορη, όμως, παρακολουθεί και το γκρέμισμα των ονείρων της για μια ευτυχισμένη ζωή.
Το γαϊτανάκι της μοίρας μπλέκεται, οι δύο γυναίκες γνωρίζονται και διαπιστώνουν ότι οι οικογένειες τους είναι άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους, με δεσμούς που έχουν παρασύρει και τις ίδιες σ’ ένα παιχνίδι αγάπης και θανάτου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ιδού, ζήσαμε κι εμείς! Εμείς οι άφαντοι, οι αδικημένοι, οι άγνωστοι, οι απόκρυφοι, οι διαρκώς κρυμμένοι, ζήσαμε κι εμείς εδώ μέσα κάτι που αξίζει. Την αγάπη την ανθρώπινη, την καταδιωγμένη, τη σταυρωμένη αγάπη ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα που στ’ αλήθεια και με πάθος ενώθηκαν. Έτσι νομίζω, έκανε τέλος με σπασμένη φωνή η Ταμάρα. Και ο πιο μεγάλος εγκληματίας, λένε, επιθυμεί μια στιγμή, κάπως, κάτι να φανερώσει από εκείνο που έπραξε. Κάτι από το αποτρόπαιο έγκλημά του να ξεγλιστρήσει και κάτι να αποκαλύψει στους τρίτους, στον κόσμο. Να του δοθεί μια κάποια ευκαιρία να αποκαλυφθεί. Τρομερή ροπή έσταξε μέσα στο πλάσμα του ο Θεός.

Της καληνύχτας τα φιλιά της Λουίζας και του Γιώργου, της Αντιγόνης και του Ιεροκλή, του Σωτήρη και της Ελένης είναι τα φιλιά του έρωτα. Αυτού του έρωτα που μεταμορφώνει τους ήρωες του βιβλίου σε ικέτες μιας ευτυχίας που κάποιες στιγμές την αγγίζουν, για να την προσπεράσουν πάλι. Όμως η κάθε στιγμή μπορεί να αποδειχθεί μοιραία. Μέσα στους παγωμένους διαδρόμους ενός παλιού κτηρίου ένα μεγάλο μυστικό κυκλοφορεί, που μόνο ένας το γνωρίζει. Όταν θα τελεστεί ένας φόνος ο ένοχος θα καταφέρει να παραμείνει ανώνυμος, μέχρι τη στιγμή της καταγγελίας και της αποκάλυψης. Και μαζί θα αποκαλυφθεί πώς η αγάπη για τον άνθρωπο μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια τη ζωή. «Γυιέ μου, επειδή είμαστε άνθρωποι κάνουμε λάθη και, όταν αγαπάμε, αυτά τα λάθη γίνονται μεγάλα και μας πνίγουν. Ενώ, αν ήμασταν θεοί, θ’ αγαπούσαμε χωρίς να κάνουμε λάθη. Γιατί θεός σημαίνει δίκαιος και αλάνθαστος. Και μόνο όταν αγαπάς σαν θεός δεν κάνεις λάθη», του είπε η Αντιγόνη.