“Ξαφνικά είδαν δυο γλάρους που στα αφρισμένα κύματα έσμιγαν τα πουπουλένια τους φτερά κι έφτιαχναν φωλιά. Η καρδιά τους πλημμύρισε με δύναμη, έρωτα, αγάπη, χωρίς θλίψη καμιά, ήταν κι αυτοί πουλιά.
Τον κρατούσε σφιχτά, γιατί κάθε φορά που απομακρυνόταν από την αφή του ένιωθε κενό. Λαχταρούσε το βλέμμα του για να μη βρεθεί στο σκοτάδι. Ήταν η δροσιά στην πηγή της ζωής της και ένιωθε επιτακτική την ανάγκη της προσοχής του, της αφοσίωσης και των χαδιών του. “

29 Φλεβάρη είναι η μέρα που βρίσκει τον χειμώνα αγκαλιά με την άνοιξη. 29 Φλεβάρη είναι η μέρα που βρίσκει τον Πάρη αγκαλιά με την Ελένη. Ο έρωτας των δύο μαθητών το 1972 περνάει μέσα από τις συμπληγάδες του Πολυτεχνείου, κορυφώνεται με τη Μεταπολίτευση και, πιστοί στο ραντεβού τους, αναβιώνει κάθε 29 του Φλεβάρη.
29 Φλεβάρη του 2000 ο Πάρης ελπίζει να συναντήσει πάλι την Ελένη στο ίδιο μέρος που έχουν το ραντεβού τους τα τελευταία 28 χρόνια. Θα είναι η Ελένη εκεί;

Κι ενώ πιστεύει πως η διαμονή του στην ελληνική πρωτεύουσα θα είναι ό,τι απολαυστικότερο έχει ζήσει ως τώρα, μια σειρά από περίεργα γεγονότα, του αποκαλύπτουν μια αλήθεια που δεν θα τη φανταζόταν ποτέ, έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό απ’ αυτόν που βλέπει να κινείται μέσα στην πολυτελή βίλα των μυστηρίων…

Η Ιωάννα μέσα στο αυταρχικό οικογενειακό της περιβάλλον προσπαθεί να βρει καταφύγιο στη Mουσική. Γι’ αυτήν η Mουσική είναι η ίδια η ζωή.